ماهور الوند: ملی و راه های نرفته‌اش پر استرس‌ترین کار من بود
ماهور الوند در نهمین شب نوروز ۱۴۰۱ مهمان برنامه «رو بِ رو» بود. او در این گفت‌وگو از چگونگی ورود به بازیگری، مشورت با پدرش سیروس الوند برای انتخاب نقش‌ها، حواشی سریال «نهنگ آبی»، همکاری با سیروان و زانیار خسروی در سریال «حرفه‌ای»، نقش متفاوتش در «عنکبوت» و … گفت. بخش‌های مهمی از صحبت‌هایش را مرور می‌کنیم.
هیچ‌وقت وسوسه دیدن شدن در من وجود نداشته. اصلا یکی از دلایلی که تئاتر برایم شیرین‌تر بود به همین مسئله برمی‌گشت که دوست نداشتم توی خیابان من را بشناسند. برای بازیگران تئاتری خیلی کمتر این اتفاق می‌افتد. دوست نداشتم وقتی می‌خواهم به یک خرید ساده یا رستوران بروم، من را بشناسند. بعد از فیلم «دختر» تنها چیزی که من را اذیت می‌کرد این مسئله بود. حتی یادم است یکی‌دوجا که می‌رفتم و آدم‌ها من را می‌شناختند می‌آمدم بیرون.
پدرم مخالف بود در فیلم «هت تریک» بازی کنم. اصلا در سلیقه پدرم نبود و رامتین لوافی را هم نمی‌شناخت. گفت بعید می‌دانم از این فیلم چیزی دربیاید اما گفتم می‌خواهم بروم. تا آخر هم مدام می‌گفت اشتباه کردی. وقتی برای این فیلم سیمرغ گرفتم، یک مقدار بهم اعتماد کرد. فهمید دیگر دارم یاد می‌گیرم چه مسیری را انتخاب کنم.
«ملی و راه‌های نرفته اش» اولین و آخرین کاری بود که من سر سکانس‌های سختش خیلی استرس کشیدم. بعد از تجربه این کار وقتی به سکانسی برمی‌خورم که احساسی است و گریه و جیغ‌وداد دارد و اکتی دارد که از من خیلی دور است خیلی راحت‌تر با آن برخورد می‌کنم.
در «نهنگ آبی» اتفاقی که خودمان براایش برنامه‌ریزی کرده بودیم و مخاطبان انتظار داشتند نیفتاد. ما چالش‌هایی سر آن کار داشتیم و درگیر یک سری حواشی شدیم که مسیر آنطور که نویسنده و کارگردان و تهیه‌کننده پیش‌بینی کرده بودند پیش نرفت. با این حال برایم تجربه خوبی بود. چون اولین بار بود یک کار طولانی مدت را تجربه می‌کردم.
ما خانوادگی خیلی فوتبالی هستیم. همیشه هر فوتبالی باشد تماشا می‌کنیم. من چون پدرم پرسپولیسی بود ناخودآگاه من هم پرسپولیسی شدم. پدر و عمویم خیلی سر پرسپولیس و استقلالی بودن باهم بحث و دعوا داشتند اما من از همان کودکی بدون اینکه بشناسم و بتوانم تصمیم بگیرم به سمت پرسپولیس کشیده شدم.
