نحوه جوشکاری فلزات رنگین یا غیر آهنی

در دنیای صنعت و مهندسی، جوشکاری فلزات رنگین و غیر آهنی نه تنها به عنوان روشی برای اتصال دو قطعه فلزی به یکدیگر، بلکه به عنوان یک هنر برای خلق اتصالات دقیق و قابل اعتماد در تنوعی از برنامه‌ها شناخته می‌شوند.

از جوشکاری فلزات رنگین مانند مس، آلومینیوم و برنج که به دلیل خواص الکتریکی، مقاومت در برابر خوردگی، و سبکی آن‌ها در برخی صنایع مهم هستند، تا جوشکاری فلزات غیرآهنی مانند استیل و تیتانیوم که به دلیل مقاومت فوق‌العاده خود در برابر حرارت و فشار، در برنامه ‌های دیگری مانند صنایع هوافضا استفاده می‌شوند، این فرایندها به دلیل پیچیدگی و تکنیک ‌های خاصی که در آن‌ها به کار می‌رود، مورد توجه قرار می‌گیرند.

در این مطلب، به بررسی انواع روش‌ های جوشکاری از جمله جوشکاری با گاز، جوشکاری با برق و جوشکاری مقاومتی پرداخته خواهد شد. هر کدام از این روش‌ها نیازمند دانش فنی عمیق و تجربة عملی جهت اجرای صحیح و کیفیتی از جوش دادن با الکترود ایساب هستند که توسط جوشکاران ماهر انجام می‌شود.

روش‌های جوشکاری فلزات رنگین

هر نوع فلز می‌تواند با روش ‌های مختلفی جوش داده شود. در واقع، جوشکاری هر فلز به خواص آن و نیازهای خاص شما بستگی دارد. باید با توجه به نوع فلز و ویژگی ‌های آن و همچنین کاربرد اتصال به دست آمده، بهترین روش جوشکاری فلزات رنگین را انتخاب کنید. در ادامه، جوشکاری انواع فلزات رنگین یا همان فلزات غیر آهنی و روش‌های جوشکاری آن‌ها را بررسی می‌کنیم.

جوشکاری فلز مس

مس و آلیاژهای آن به دلیل رسانایی الکتریکی و حرارتی بالا، مقاومت در برابر خوردگی، مقاومت در برابر سایش فلز به فلز و ظاهر زیبا، فلزی ممتاز و متمایز محسوب می‌شوند. به همین دلیل، در مهندسی فلز جایگاه ویژه‌ای دارند. مس یک فلز قرمز رنگ است که علاوه بر قابلیت هدایت الکتریسیته بالا، به راحتی جوش داده می‌شود. برای جوشکاری مس معمولاً از دو روش زیر استفاده می‌شود. در صورتی که قصد خرید انواع الکترود جوشکاری و فیلر جوشکاری همچون فیلر 70s ایساب را دارید، ما مجموعه تکنوتامین را پیشنهاد می دهیم که محصولات با کیفیت و قیمت مناسب را عرضه می نماید.

جوشکاری با گاز

در این روش ابتدا ورقه ‌های مس به دقت تمیز می‌شوند تا هیچ گونه روغن، گردوغبار و آلودگی روی آن باقی نماند. سپس فرایند جوشکاری از طریق جوش اکسیژن یا اتوگن انجام می‌شود. اگرچه روش گازی برای جوشکاری مس توصیه می‌شود؛ اما امکان انجام این کار با قوس الکتریکی نیز وجود دارد. باید توجه داشت که هدایت حرارتی مس بسیار زیاد است و جوشکاری باید با قطب مستقیم و آمپر بالا انجام شود.

جوشکاری با برق

در این روش، یک الکترود به مس نزدیک می‌شود و جریان الکتریکی از الکترود به مس منتقل می‌شود. این جریان الکتریکی باعث ایجاد گرما و قوس الکتریکی شده که موجب ذوب شدن مس می‌شود. سپس، مواد جوشکاری مانند سیم جوش به عنوان مواد افزودنی برای تقویت اتصال استفاده می‌شود.

جوشکاری مقاومتی

یکی دیگر از روش ‌های جوشکاری مس، جوشکاری مقاومتی است. در این روش، دو قطعه مس به یکدیگر فشار داده می‌شوند و سپس جریان الکتریکی از طریق آن‌ها عبور می‌کند که باعث ایجاد گرما و ذوب شدن نقاط تماس می‌شود.

جوشکاری سرب

برای جوشکاری سرب، معمولاً از گاز هیدروژن استفاده می‌شود. این فرایند به گرد مخصوص نیازی ندارد، اما لازم است سطح فلز به خوبی تمیز و صیقلی شود. سرب مذاب ماده‌ای بسیار سیال است، بنابراین سیم جوش آن باید بدون ناخالصی باشد. جوشکاری فلزات رنگین با ویژگی ‌های مشابه سرب دشوار است و به مهارت و دقت بالایی نیاز دارد. جوشکاری سرب بسیار شبیه به سایر انواع جوشکاری فلزات است. در این فرایند، ورق‌ های سرب به صورت دستی و با استفاده از شعله به یکدیگر متصل می‌شوند، با این تفاوت که نیازی به شار ندارد.

هنگام جوشکاری سرب، می‌توان از گازهای مختلفی برای سوخت استفاده کرد که رایج ‌ترین آن ها اکسی استیلن و هیدروژن است. شعله به یک نقطه کوچک اعمال می‌شود تا سرب را ذوب کرده و به هم متصل کند. حمل و نقل این گازها آسان است و این امر آن ها را به گزینه ‌ای ایده‌آل برای جوشکاری سرب تبدیل می‌کند.

جوشکاری فلز روی

قبلاً برای اتصال قطعات روی، از لحیم قلع استفاده می‌شد؛ اما اکنون این کار به وسیله جوشکاری انجام می‌شود. برای جوشکاری روی، استفاده از روان‌ساز ضروری است تا از اکسیداسیون جلوگیری شود. این فرایند نیازمند سرعت و مهارت بالایی است و جوشکار باید با استفاده از شعله‌ای ملایم، درز جوش تمیز و بدون نقصی را ایجاد کند. پس از جوشکاری، اگر درز جوش روی چکش‌کاری شود، ذرات آن به هم چسبیده و بسیار ظریف و محکم خواهند شد. همچنین، سیم جوش باید از نوع خالص استفاده شود تا بهترین نتیجه را برای جوشکاری روی به دست آورد.

جوشکاری چدن

قبل از جوشکاری چدن، حتماً به تمیز کردن آن توجه کرده و تمام مواد مانند رنگ، گریس و روغن را از روی سطح آن پاک کنید. چدن به دلیل شکل‌ پذیری ضعیف، در تغییرات حرارتی سریع ممکن است ترک بخورد. حساسیت چدن به ترک‌ خوردگی بستگی به نوع آلیاژ آن دارد. برای جلوگیری از ترک‌ها، باید پس از شناسایی نوع چدن دمای مناسب را برای گرمایش و سرمایش چدن انتخاب کنید. استفاده از گرمایش موضعی باعث کاهش انبساط محدود می‌شود. در نهایت، باید حداقل دمای گرمایش قبل از جوشکاری را با آرامش و یکنواخت انجام دهید که معمولاً بین ۱۰۰ تا ۴۰۰ درجه سانتی گراد است.

برای جوشکاری چدن، استفاده از سیم جوش برنجی ضروری است. قبل از شروع جوشکاری، قطعات چدن را به دمای ۲۱۰ الی ۳۰۰ درجه سانتیگراد گرم کرده و از گرد جوش ویژه برای چدن استفاده کنید تا اتصال بهتری داشته باشند. سیم جوش برنجی برای جوشکاری چدن حاوی درصد بالایی از مس و مقداری نیکل است. این سیم‌ها در دمای ۹۳۰ درجه سانتیگراد ذوب می‌شوند و باید با شعله ملایم و فشار کم انجام شود تا از خروج گرد جوشکاری جلوگیری شود و جوش به درستی انجام شود. پس از جوشکاری، قطعات چدنی باید به آرامی در محیطی پر از شن خنک شوند تا از شکستن، ترک‌ها و سفت شدن آن‌ها جلوگیری شود.

جوشکاری فلز برنج

برنج، یکی از آلیاژهای مس با مقداری روی و سرب، به دلیل مقاومت بالا در برابر پوسیدگی و زنگ‌زدگی، در بسیاری از کاربردهای مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد. جوشکاری برنج به یک فرایند چالش‌برانگیز محسوب می‌شود؛ زیرا در هنگام جوشکاری، آلیاژ روی به سرعت اکسید می‌شود و محل جوش را تیره می‌کند. همچنین، گازهایی که در این فرایند تولید می‌شوند بسیار سمی و خطرناک هستند و باید از تنفس آن‌ها پرهیز کرد. سرعت و دقت در فرایند جوشکاری برنج بسیار حیاتی است، تا اینکه آلیاژ روی به سرعت تبخیر نشود. رعایت این تمام نکات به یک جوشکار با تجربه نیاز دارد و برای افراد عادی چالش‌برانگیز است. جوشکاری برنج می‌تواند به‌وسیله گاز یا با استفاده از برق انجام شود.

اگر قصد خرید انواع تجهیزات جوشکاری، دستگاه جوشکاری، الکترود جوشکاری همچون الکترود 7018 ایساب و… را دارید، مجموعه تکنوتامین یکی از معتبرترین مراکز است که ضمانت اصل بودن کالا و تضمین بهترین قیمت را در بردارد.

سخن پایانی

انتخاب روش مناسب جوشکاری بستگی به خواص فیزیکی و شیمیایی فلز، نیازهای اتصال و استفادة نهایی از قطعه دارد. از جوشکاری با گاز برای فلزات نرم و حساس مانند مس و آلومینیوم، تا جوشکاری با برق برای فلزات سخت‌تر مانند استیل و تیتانیوم، هر روش نیازمند دقت و دانش فنی ویژه است تا به نتایج بهینه برسد.